چندی پیش در یکی از پروژه هایی در شهرستان فریدونکنار که شامل ۷ بلوک ۵ طبقه می شود اتفاق عجیبی برایمان افتاد. در این مجموعه دو آسانسور از بلوک ها توسط یک شرکت تهرانی نصب شده بود و زمانی که کارفرمای پروژه از خدمات دهی شرکت مورد نظر رضایت نداشت به سراغ شرکت ما آمد. با کمی تحقیق متوجه شدیم که آسانسورها توسط یک شرکت واسطه اجراء شده است و مطالبه ای هم ندارد و لذا قرارداد ما بابت اجرای یک دستگاه از چهار دستگاه باقیمانده به صورت کامل بسته شد و ریل گذاری ۳ دستگاه باقی مانده نیز توسط شرکت ما انجام شد. حدود یک سال از نصب آسانسور ما می گذشت و در این  مدت، قرارداد سرویس نگهداری بابت هر سه آسانسور فعال بسته شد. در طول سال بارها و بارها کارفرما به دلیل مشکلات مالی از پرداخت مبلغ سرویس و نگهداری و چک ضمانتی خودداری می نمود و تا اینکه ماه گذشته به صورت اتفاقی متوجه شدیم آسانسور بلوک ۴ توسط شرکت دیگری در حال نصب می باشد! اما آنچه که برای ما جای تعجب داشت اینکه شرکت مورد نظر همانند شرکت فرازجم کناره عضو رسمی سندیکای آسانسور و پله برقی مازندران و از فعالان آن می باشد و هم اینکه هر هفته به دلیل مسائل کاری با یکدیگر در حال تعامل بسیار زیادی می باشیم. ولی چه چیزی باعث شد تا چنین اتفاقی بیافتد؟ به چه دلیل دو شرکتی که با تعامل و احترام بسیار زیاد در حال فعالیت هستند اینگونه به مشکل بر می خورند؟ چطور ممکن است شرکتی که تا دیروز ادعای همدلی و همبستگی با شرکت شما را می کرد اما امروز اینگونه در برابر شما بایستد؟! وقتی پول جای احترام قرار می گیرید وقتی شما مشغول به بازاریابی می شوید مطمئنن به سراغ تمام ساختمان هایی که نیاز به آسانسور دارند خواهید رفت. …