خانه » آسانسور » استاندارد آسانسور (بخش اول)

استاندارد آسانسور (بخش اول)

استاندراد آسانسور و پله برقی
استاندراد آسانسور و پله برقی

استانداردهای آسانسور

بدلیل اینکه مسئله جدیدی بنام آسانسور از مدتها قبل شکل گرفته و روز بروز صنعت ساختمان کشور با مقوله های جدیدی در این رابطه برخورد می نماید که بواقع خطرات زیادی را بوجود آورده و خواهد آورد بطوریکه ارزش اهمیت دادن به آن کمتر از آئین نامه ۲۸۰۰ و یا سایر مباحث مقررات ملی ساختمان نیست .

استاندارد ملی‌ مقررات‌ ایمنی‌ ساختمان‌ و نصب‌ آسانسور

این مقررات توسط کمیسیون های مربوط تهیه و تدوین شده و در ششمین جلسه کمیته ملی استاندارد مکانیک و خودرو مورد تأیید قرار گرفته است ، که به استناد بند یک ماده ۳ قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب بهمن ماه ۱۳۷۱ بعنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود .

برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفتهای ملی و جهانی در زمینه صنایع ، علوم و خدمات ، استاندارد های ملی ایران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هرگونه پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استاندارد ها ارائه شود ، در هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت . بنابر این برای مراجعه به استاندارد های ملی ایران باید همواره از آخرین تجدید نظر آنها استفاده کرد .

در تهیه و تدوین این استاندارد سعی شده است که ضمن توجه به شرایط موجود و نیازهای جامعه ، در حد امکان بین این استاندارد و استاندارد های بین المللی و استاندارد های ملی کشورهای صنعتی و پیشرفته هماهنگی ایجاد شود .

منبع و ماخذی که برای این استاندارد بکار رفته است به شرح زیر می باشد :

BS 5655: Part1: 1986

EN 81: Part1: 1985

EN 81-1: 2001

مقدمه‌

هدف‌ از تدوین‌ این‌ استاندارد تعریف‌ قواعد ایمنی‌ مربوط‌ به‌ آسانسورهای‌ مسافری‌ و باری‌ و خدماتی‌ است‌ که‌ برای‌ تأمین‌ ایمنی‌ اشخاص‌ و اشیاء در برابر خطر حوادث‌ مرتبط‌ با عملکرد این‌ نوع‌ آسانسورها میباشد.

در تدوین‌ این‌ استاندارد روشهای‌ زیر اتخاذ شده‌ است‌ :

۱- تجزیه‌ و تحلیل‌ خطرات‌ که‌ میتواند ناشی‌ از هر جزء از قطعات‌ یک‌ آسانسور کامل‌ باشد، انجام‌ گردیده‌ و بنابراین‌ قوانین‌ مربوطه‌ در هر مورد تدوین‌ شده‌اند.

۲- این‌ استاندارد ‌ که خاص‌ آسانسورهامیباشد و قوانین‌ فنی‌ عمومی‌ که‌ در زمینه‌های‌ الکتریکی‌ ، مکانیکی‌ و یا ساختمانی‌ کاربرد دارند، را تکرار نمیکند. البته‌ فرض‌ میشود که‌ تمامی‌ اجزاء باید :

۳- بدرستی‌ طراحی‌ شده‌ باشند، دارای‌ ساختار مکانیکی‌ و الکتریکی‌ صحیحی‌ باشند و با کیفیت‌ مناسب‌ و مقاومت‌ کافی‌ و بدون‌ عیب‌ ساخته‌ شده‌ باشند.

۴- بخوبی‌ تعمیر و نگهداری‌ شوند، بویژه‌ باید اطمینان‌ حاصل‌ شود که‌ ابعاد مورد نیازبا وجود فرسایش‌ برقرار بمانند.

۵- این‌ استاندارد خاص‌ آسانسورها میباشد و شامل‌ قوانین‌ مربوط‌ به‌ حفاظت‌ در برابر آتش‌ اجزاء ساختمان‌ نمیشود.

۶- از آنجایی‌ که‌ این‌ قوانین‌ بر انتخاب‌ درهای‌ طبقات‌ و ویژگیهای‌ طراحی‌ سیستمهای‌ کنترل‌ الکتریکی‌ تأثیر مستقیم‌ دارد لازم‌ است‌ به‌ این‌ موضوع‌ نیز پرداخته‌ شود.

۷- انتخاب‌ درهای‌ طبقات‌ که‌ به‌ مقاومت‌ و عملکرد مورد نیاز آنها در برابر آتش‌ بستگی‌ دارد در بند پیوست‌ ج ذکرشده‌است‌. متداولترین‌ چیدمانهای‌ ساختمانی‌ بادرهای‌ متناظر با هر کدام‌، با علائم‌ S و F نشان‌ داده‌شده‌اند.

۸- صورتی‌ که‌ الزامات‌ قانونی‌ برای‌ چیدمانهای‌ بخصوص‌ نوع‌ F را به‌ جای‌ نوع‌ S مجاز بشمارند، کمیته‌های‌ فنی‌ باید اصلاحیه‌ مورد نیاز را تهیه‌ کنند.

۹- سیستمهای‌ کنترلی‌ الکتریکی‌ توصیه‌ شده‌ برای‌ هر مثال‌ از چیدمانها، در ضمیمه‌ (ج‌) توصیف‌ شده‌اند.

۱۰- این‌ استاندارد ویژه‌ آسانسورها بوده‌ و ویژگیهایی‌ را که‌ ذاتاً جزئی‌ از این‌ وسایل‌ نمیباشد و یا مانعی‌ برای‌ تجارت‌ بوجود نمی آورند اما بر روی‌ ایمنی‌ استفاده‌ کنندگان‌ و یا پرسنل‌ نصب‌ و خدمات‌ تأثیر میگذارند را نادیده‌ نمیگیرد.

۱۱- بنظر میرسد که‌ الزامات‌ ساختمانی‌ خاصی‌ در قسمتی‌ که‌ آسانسور نصب‌ میشود باید تأمین‌ شود و این الزامات بدلیل‌ ویژگی‌ ساختاری‌ آسانسور و یا بدلیل‌ نوع‌ بهره‌برداری‌ از آن‌ در مقایسه‌ با جاهای‌ دیگر دقیقتر و سخت‌ترمی باشد.

۱۲- این‌ استاندارد تا حد امکان‌ فقط‌ به‌ بیان‌ الزامات‌ مواد و تجهیزاتی که کارکرد ایمن آسانسور را تأمین می کند می پردازد.

۱۳- در مواردی‌ که‌ برای‌ روشن‌ شدن‌ مطلب‌ اشاره‌ به‌ طراحی‌ خاص‌ شده‌ است‌، این‌ طرح‌ نباید به‌ عنوان‌ تنها طرح‌ ممکن‌ قلمداد شود. هر راه‌ حل‌ دیگری‌ با نتیجه‌ عمل‌ مشابه‌ که‌ حداقل‌ ایمنی‌ معادل‌ را فراهم‌ کند، میتواند بکار گرفته‌ شود.

در تدوین‌ این‌ استاندارد موارد زیر در نظر گرفته‌ شده‌اند:

۱- استفاده کننده ها باید در برابر خطرات ناشی از سهل انگاری و بی دقتی های ناآگاهانه خود ، محافظت شوند.

۲- برخی از قوانین ممکن است سخت گیری کمتری را برای بعضی از استفاده کنندگان اعمال نماید، از این به بعد به این افراد استفاده کننده های مجاز یا آموزش دیده گفته میشود.

۳- در صورتی که تعریف دیگری موجود نباشد ، اجازه استفاده از آسانسور اختصاصی برای افراد مجاز ، مجاز است ، بشرطی که آموزشهای لازم توسط مسئول آسانسور به منظور استفاده از آن داده شده باشد و همچنین در صورتیکه یکی از شرایط زیر برقرار باشد: 

۳-۱- در صورتیکه بکارگیری آسانسور تنها توسط کلیدی که مخصوص افراد مجاز و آموزش دیده میباشد، در مکانی محفوظ در داخل یا خارج کابین قرار بگیرد.

۳-۲- آسانسور در محدوده ای که برای استفاده عام ممنوع میباشد نصب شده ، و در مدت زمانی که آسانسور قفل نباشد بطور دائم توسط یک یا بیشتر افراد مسئول ، نظارت می شود.

۴- برای آسانسورهای خدماتی که طبق تعریف، کابین آنها قابل دسترس برای اشخاص نباشد ممکن است بعضی از قواعد از شدت کمتری برخوردار باشند و یا اصلاً نادیده گرفته شود.

۵- در تدوین این استاندارد در موارد مشخصی بی احتیاطی استفاده کننده در نظر گرفته شده است اما ضروری است که این امر محدود شود و لذا احتمال دو بی احتیاطی همزمان و یا استفاده نادرست از دستورالعمل ها در نظر گرفته نشده است .

۶- درضمیمه های این استاندارد روش انجام آزمون های ضروری بر روی قطعات مشخص، و همچنین بر روی آسانسور نصب شده و کامل ، آمده است .

۶-۱- ضمیمه های زیر حداکثر الزامات مورد نیاز آسانسور را مشخص میکنند.

۶-۲- ضمیمه پ . در صورتیکه تأییدیه اولیه ضروری باشد، پرونده فنی باید تهیه شود.

۶-۳- ضمیمه‌ ت‌ . شامل‌ بررسیها و آزمون‌هایی‌ است‌ که‌ قبل‌ از شروع‌ به‌ کار آسانسور باید انجام‌ شود.

۶-۴- ضمیمه‌ ث‌ . شامل‌ بررسیها و آزمون‌های‌ دوره‌ای‌ و همچنین‌ بررسیها و آزمون‌های‌ پس‌ از یک‌ تغییر اساسی‌ و یا یک‌ حادثه‌ میباشد. تناوب‌ آزمونها و بررسیهای‌ دوره‌ای‌ حداقل‌ سالی‌ یکبار میباشد.

۶-۵- ضمیمه‌ ج‌ . انجام‌ آزمونهای‌ نوعی‌ بر روی‌ قطعات‌ مشخصی‌ از آسانسور امکان‌ ساده‌تر شدن‌ و محدود شدن‌ آزمونهای‌ پس‌ از نصب‌ آسانسور و همچنین‌ تولید انبوه‌ این‌ گونه‌ اجزاء را فراهم‌ میکند.

درباره‌ اشکال‌ مختلف‌ حوادث‌ احتمالی‌ آسانسور در زمینه‌های‌ زیر مطالعاتی‌ انجام‌ شده‌ است‌:

خطرات‌ احتمالی‌ ناشی‌ از :

الف‌ – بریدن‌

ب‌ – برخورد کردن‌

پ‌ – سقوط‌

ت‌ – ضربه‌

ث‌ – گیرافتادن‌

ج‌ – حریق‌

چ‌ – برق‌ گرفتگی‌

ح‌ – خرابی‌ مواد بر اثر:

ح- ۱- ‌ فرسودگی‌

ح- ۲- خوردگی‌

ح- ۳- تخریب‌ مکانیکی‌

اشخاصی‌ که‌ ایمنی‌ آنها باید تأمین‌ شود عبارتند از:

الف‌ – استفاده‌ کنندگان‌

ب‌ – بازرسان‌ و کارکنان‌ نگهداری‌ کننده‌

پ‌ – اشخاص‌ خارج‌ از چاه‌ آسانسور ، موتورخانه‌ و اتاق‌ فلکه‌ (درصورت‌وجود)

اشیائی‌ که‌ ایمنی‌ آنها باید تأمین‌ شود عبارتند از:

الف‌ – بارهای‌ داخل‌ کابین‌

ب‌ – اجزاو قطعات‌ آسانسور

پ‌ – ساختمان‌ محل‌ نصب‌

استاندارد آسانسور بخش دوم

استاندارد آسانسور بخش سوم

عضویت در کانال تلگرام

درباره ی شرکت فرازجم کناره

اولین شرکت ارائه دهنده آموزش عملی و حرفه ای آسانسور در شمال کشور

همچنین ببینید

چگونه یک سرویس کار آسانسور ماهر شویم؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *